Na die eerste paar optredens op studentenvereniging Albertus Magnus stelde Peter aan Frank voor, eens een keertje op straat te gaan spelen. De eerste zaterdagmiddag (ergens in mei of juni 1980) dat het duo dat ook echt zou gaan doen, hebben ze de Herestraat wel vijf keer op en neer gelopen voordat ze ergens durfden te gaan staan. Winkeliers mochten geen last hebben; stonden ze niet te veel in een bottleneck; was het hier niet te druk? Toch beviel dat eerste straatoptreden wel: in de jaren erna zouden er nog tientallen volgen.
Die eerste keren was er een repertoire van ongeveer twintig minuten. Er werd begonnen met een cover van de Kinks: Dead End Street of Dedicated Follower of Fashion. Zo kregen ze wat publiek om zich heen te staan (eng!).
Dan ‘Gezina‘ en ‘Appelscha‘, altijd ‘Alcohol‘ en ‘Lopster Toren’. De opvulling bestond uit melige covertjes van ‘Huilen is voor jou te laat’, ‘It’s now or never‘ (met mooie pelvis-bewegingen-choreografie) en ‘Apache‘ van de Shadows, waarbij Frank met zijn gazoo het geluid deed van de ‘doorzichtige elektrische gitaar’ van Hank Marvin.
